@>Lina: Το θέμα είναι να πνιγούν όλοι αυτοί ο οποίοι περάσαν τα όρια της όρασης μου (και όχι μόνο) για να γλεντήσουν την μιζέρια τους πάνω στην εύθραυστη πραγματικότητά μου. Όλοι αυτοί που άθελά μου, με υποβάλλουν σε άσχημες εικόνες που πληγώνουν και με κάνουν να θέλω να κλειστώ στο σπίτι μου. Σίγουρα αδειάζουν τα μάτια, αλλά από την ασχήμια. Και τότε έχουν χώρο να δουν όλα τα όμορφα που καθημερινά είναι κρυμμένα πίσω από ηλίθια γραφεία, από τόνους τσιμέντου στη μεγαλούπολη, από ηλίθιες συναντήσεις φίλων και ανέραστων ζευγαριών. Τα μάτια μου διψάνε για ομορφιά και έχουν γεμίσει καρβουνιασμένους ανθρώπους.
@Βαγγέλης: Η λέξη κλειδί είναι "αμέριμνοι". Αυτοί δηλαδή που δεν νοιάζονται για τον πόνο που προκαλούν. Αυτοί με την αγένειά τους, την μιζέρια και την κακία τους ενισχύουν την οργή μου που τους επιτρέπω να συνεχίζουν το ηλίθιο κυνηγητό της φανταστικής μου ουτοπίας, που είναι όμορφη και δεν χωράει τόσο εύκολα σε λέξεις.
~~~~~~~ Ένα οργισμένο στιχάκι, από ένα ποίημα που -δυστυχώς- δεν το έχω διαβάσει όλο, συλλέγει όλο το βάρος των τελευταίων εβδομάδων, ενός ακόμα απαίσιου Σεπτεμβρίου που μας βάζει πάλι στη "σειρά" και στο "πρόγραμμα", μακριά από κάθε ελευθερία βούλησης και ομορφιά, κάνοντας μας να ξεχάσουμε όση ομορφιά αντλήσαμε στα γρήγορα στις κανονισμένες και κανονικές καλοκαιρινές διακοπές.
"για να γλεντήσουν την μιζέρια τους πάνω στην εύθραυστη πραγματικότητά μου." "με υποβάλλουν σε άσχημες εικόνες που πληγώνουν και με κάνουν να θέλω να κλειστώ στο σπίτι μου."
"να συνεχίζουν το ηλίθιο κυνηγητό της φανταστικής μου ουτοπίας, που είναι όμορφη και δεν χωράει τόσο εύκολα σε λέξεις. "
Όλα αυτά μου θύμισαν ένα post που ανέβασα μερικές μέρες πριν. Αν θές ρίξε μια ματιά στο "μικρόκοσμος". Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συμμερίζομαι όσα λες... Η αλήθεια είναι ότι τον Γιάννη Βαρβέρη δεν τον γνώριζα. Θα ψαχτώ. Ναι, η λέξη κλειδί είναι "αμέριμνοι".
6 σχόλια:
Ωραιο!!!
κι όταν πνιγούν; Δεν αδειάζουν τα μάτια;
και τι ομορφιά έχουν δυο μάτια άδεια;
Κάπως έτσι συμβαίνει ή απλά τους διώχνεις. Έστω. Κι ας μην πνιγούν.
@ΠΡΕΖΑ TV: :)
@>Lina: Το θέμα είναι να πνιγούν όλοι αυτοί ο οποίοι περάσαν τα όρια της όρασης μου (και όχι μόνο) για να γλεντήσουν την μιζέρια τους πάνω στην εύθραυστη πραγματικότητά μου. Όλοι αυτοί που άθελά μου, με υποβάλλουν σε άσχημες εικόνες που πληγώνουν και με κάνουν να θέλω να κλειστώ στο σπίτι μου. Σίγουρα αδειάζουν τα μάτια, αλλά από την ασχήμια. Και τότε έχουν χώρο να δουν όλα τα όμορφα που καθημερινά είναι κρυμμένα πίσω από ηλίθια γραφεία, από τόνους τσιμέντου στη μεγαλούπολη, από ηλίθιες συναντήσεις φίλων και ανέραστων ζευγαριών. Τα μάτια μου διψάνε για ομορφιά και έχουν γεμίσει καρβουνιασμένους ανθρώπους.
@Βαγγέλης: Η λέξη κλειδί είναι "αμέριμνοι". Αυτοί δηλαδή που δεν νοιάζονται για τον πόνο που προκαλούν. Αυτοί με την αγένειά τους, την μιζέρια και την κακία τους ενισχύουν την οργή μου που τους επιτρέπω να συνεχίζουν το ηλίθιο κυνηγητό της φανταστικής μου ουτοπίας, που είναι όμορφη και δεν χωράει τόσο εύκολα σε λέξεις.
~~~~~~~
Ένα οργισμένο στιχάκι, από ένα ποίημα που -δυστυχώς- δεν το έχω διαβάσει όλο, συλλέγει όλο το βάρος των τελευταίων εβδομάδων, ενός ακόμα απαίσιου Σεπτεμβρίου που μας βάζει πάλι στη "σειρά" και στο "πρόγραμμα", μακριά από κάθε ελευθερία βούλησης και ομορφιά, κάνοντας μας να ξεχάσουμε όση ομορφιά αντλήσαμε στα γρήγορα στις κανονισμένες και κανονικές καλοκαιρινές διακοπές.
"για να γλεντήσουν την μιζέρια τους πάνω στην εύθραυστη πραγματικότητά μου."
"με υποβάλλουν σε άσχημες εικόνες που πληγώνουν και με κάνουν να θέλω να κλειστώ στο σπίτι μου."
"να συνεχίζουν το ηλίθιο κυνηγητό της φανταστικής μου ουτοπίας, που είναι όμορφη και δεν χωράει τόσο εύκολα σε λέξεις. "
Όλα αυτά μου θύμισαν ένα post που ανέβασα μερικές μέρες πριν. Αν θές ρίξε μια ματιά στο "μικρόκοσμος". Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συμμερίζομαι όσα λες...
Η αλήθεια είναι ότι τον Γιάννη Βαρβέρη δεν τον γνώριζα. Θα ψαχτώ. Ναι, η λέξη κλειδί είναι "αμέριμνοι".
@Βαγγέλης: Σημασία έχουν οι συνταξιδιώτες...
Δημοσίευση σχολίου