...

Ποτέ δε κατάλαβα τι ψάχνω πίσω από τους καπνούς κρυμμένη, θαμμένη κάτω από δύο εκατοστά αλκοόλ στο ποτήρι που δεν αδειάζει ποτέ. Ούτε τα βλέφαρα κλείνουν, κοιτούν ορθάνοιχτα τα μάτια τη περίτρανη απουσία σου, χρόνια τώρα, χωρίς να ξέρω τι ακριβώς πενθώ, μάλλον το κορμί μου που έχει μείνει στην άκρη ανέραστο χωρίς την εθιστική μυρωδιά σου που καμιά μυρωδιά στον κόσμο μέχρι αυτή τη στιγμή (αυτή εδώ τη μικρή άστοχη στιγμή) δε συγκρίνεται...

Τι άλλο να σκεφτώ στο ίδιο μαγαζί που άλλαξαν τα χρόνια μου και απέρριψα τα μπαρ από μέσα και τώρα πόσο μου λείπει η μελαγχολία της barwoman: θα μπορέσω ακόμα μια φορά έξοχα να πεθάνω ανάμεσα σε γνωστούς μου τόσο άγνωστους θαμώνες. Ένας γνωστός άγνωστος θάνατος, μέσα στο ποτήρι κολυμπώ του θανατερού τζιν και τη νύχτα αυτή το ξέρω θα γίνω πολλά μικρά κομμάτια, πάντα θλιμμένη χωρίς να ξέρω γιατί, αυτή τη τρελή χαρά του να υπάρχω μου φέρνει δάκρυα στα μάτια και δε μπορώ να πείσω τον εαυτό μου ότι την αντέχω τέτοια χαρά. Έτσι μάλλον δε το γλιτώνω το ουρλιαχτό, θα ξεσηκώσω τα πάντα με την ηλίθια και άσχημη φωνή μου

MERRY FUCKING CHRISTMAS AND A HAPPY FUCKING NEW YEAR