Ακόμα ένα Σάββατο, βαλτό να μας αναγκάσει στον χειμώνα και το κρύο της ψυχής. Ίσως και να μην είναι έτσι και πάλι να παραπατώ στις στιγμές μου. Ένας παγετός έχει κατακλύσει την δική μου ψυχή, καμιά φλόγα δεν έχει ζωή εδώ. Κι ας είμαι από τους τυχερούς που υπάρχουν δίπλα μου ψυχές που ρίχνουν θέρμες αγάπης στο πλευρό μου, να έχω συντροφιά στο δύσκολο διάβα που με έχουν καταδικάσει αυτές οι υπέροχες αλλά άτυχες προσδοκίες μου.
Εγκλωβισμένη είμαι στο απίθανο τρανό εγώ μου. Είμαι δυστυχισμένη, η αλήθεια είναι, αλλά δε το παραδέχομαι. Δε θέλω. Ίσως έτσι να με εγκαταλείψει αυτή η απρόσκλητα χρόνια απελπισία μου.
Δεν την καλώ εγώ, αλήθεια λέω. Προσπαθώ να λέω παραμύθια και να κλέβω στιγμές μαγικές για να κάνω τη ζωή μου καλύτερη, και εμένα, και αυτούς που αγαπώ. Κι αυτούς που δεν αγαπώ.
Ίσως, αν από όλες τις προτάσεις αφαιρέσω το εγώ, να βγαίνουν καλύτερες αισθήσεις, καλύτερες μυρωδιές. Να ευωδιάζουν οι λέξεις ανακούφιση, γλύκα και αναμνήσεις ισάξιες της ασφάλειας που νιώθει το μωρό στην αγκαλιά της μητέρας του, που εκεί τίποτα δεν μπορεί να του κάνει κακό. Τίποτα δε μπορεί να το στενοχωρήσει...
Δεν είναι το θέμα να μην λυπόμαστε. Όχι. Το θέμα είναι να χαιρόμαστε και λίγο. Τόσο ανεπαίσθητα που μόνο να ταράζεται ο σταθερός όγκος του αέρα που πνίγει τις ηλιακτίδες. Δεν θέλω να γίνω μελοδραματική, απλά έχω καιρό να διαβώ ουράνιο τόξο. Τόσο πολύ καιρό που άρχισα να ξεχνώ ότι κάποτε το είχα κάνει, και αυτό.
Τελικά δεν είναι ξεκάθαρο που πορεύομαι. Θέλω να πάω μπροστά? Μα μόνο πίσω κοιτώ, στα όμορφα που με βρήκαν, και θρηνώ που τέτοια όμορφα δε με βρίσκουν πια. Θρηνώ πιο πολύ όταν σκέφτομαι, πως επίτηδες έρχονται όμορφα να με βρουν, κι εγώ εφευρίσκω όλες τις διαθέσιμες αληθινές δικαιολογίες και τα αφήνω να με κοιτούν με μάτια ορθάνοικτα, υγρά κι απορημένα.
όλα όσα γίνονται μου αξίζουν, κι ο χρόνος που με καταπίνει καθημερινά, το συχνό 'δεν προλαβαίνω' που έχω μάθει να επαναλαμβάνω με την ίδια την ταχύτητα των εισπνοών μου, ακόμα κι οι τοίχοι του σπιτιού μου, εκεί που με έχω καταδικάσει εγκλωβισμένη στα διαβάσματα όλων των ελεύθερων ωρών μου.
Θα την βρω την άκρη, όταν τη χάσω εντελώς.
