Το μήνυμα αδυνατεί να βρει τον παραλήπτη. Μάλλον είναι άτυχο. Τόσο καιρό βολοδέρνει από δω κι από κει, κάπου θα υπάρχει μια πινακίδα, ένα hint, ένα κάτι τέλος πάντων.
Μάλλον φταίει που έχουν ελαττωθεί, μη πω εκλείψει, οι ποιητικές βραδιές. Ή οι βραδιές γεμάτες νοσταλγικές αναμνήσεις, γλυκές ερωτικές απορίες, ή ακόμα καλύτερα, λυτρωτικές αγκαλιές. Η λύτρωση μιας ζεστής αγκαλιάς οφείλεται στην εξουσιαστική ασφάλεια που παρέχει. Το μήνυμα δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά. Μόνο η αδυναμία να βρεθεί ο παραλήπτης.
Τα σύννεφα πυκνώνουν με αιφνιδιαστικές διαθέσεις. Και το μήνυμα δεν έχει που να σταθεί. Δεν είναι ότι βρίσκεται κάπου γραμμένο και θα αντέξει στο χρόνο. Είναι μια υποψία σκέψης, αυτή τη στιγμή. Είναι επιτακτική η ανάγκη να βρεθεί ο παραλήπτης. Και δεν είναι τόσο εύκολο, αντίθετα η πιθανότητα να γίνει εφικτό τελικά μοιάζει μηδαμινή.
Ένα απλό μήνυμα είναι... Χωρίς πολλές λέξεις, κρυμμένα νοήματα ή άτσαλες επιθυμίες. Ουσιαστικά δεν θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με τη μορφή χιονοστιβάδας, ούτε θα αναγκάσει τον παραλήπτη σε περαιτέρω ενέργειες ή αποφάσεις. Ωστόσο, διαισθάνομαι ότι ο παραλήπτης επιτηδευμένα κρύβεται γιατί φοβάται.
Βέβαια, κι αυτό δεν είναι σίγουρο, γιατί το μήνυμα θα γνωρίσει τον παραλήπτη μόλις τον βρει. Ίσως και να μην υπάρχει αυτός που αποκαλούμε παραλήπτης. Στην περίπτωση αυτή, θα χρειαστεί ένα μέσο το οποίο να αγκαλιάσει το μήνυμα, να το προστατέψει από την λήθη και από τον χρόνο.
~~~~~~~~
Μήνυμα:
Αν είναι να 'ρθεις, έλα.
~~~~~~~~
