13.5.06

Space

Το πρώτο πράγμα που μπορεί να κάνει κάποιος όταν επιστρέψει από το Μιλάνο (δηλαδή εγώ) είναι να φτιάξει σε ένα τεράστιο μεγάλο ποτήρι ένα καφέ, και συγκεκριμένα ένα Fredo Espresso (από αυτόν που διατίθεται στα σούπερ μάρκετς σε βαζάκι) και να κάτσει τουλάχιστον 3 ώρες, (καλά υπερβάλω), αρκετή ώρα τέλος πάντων, να τον πιει, συνοδεία στριφτών μυρωδάτων τσιγάρων, ντουμανιάζοντας τον χώρο (craven, μη παρανοούμε). Έτσι για εκδίκηση. Οι ιταλοί είναι τρελοί, έχουν μπερδέψει τον καφέ με την τεκίλα, θεωρώντας τον σφηνάκι, κι εδώ κι ένα χρόνο έχουν απαγορέψει το κάπνισμα σε όλους τους εσωτερικούς χώρους.

Δε ξέρω από που να ξεκινήσω, πως να χτίσω τις επόμενες ώρες, μετά από τόση δουλειά και ταξίδια στα καπάκια, η κούραση είναι υπερβολική, έχω παραισθήσεις, προηγουμένως νόμισα ότι η μαύρη ζακέτα σερνόταν μόνη της από την μια άκρη του καναπέ στην άλλη. Η ώρα είναι περιορισμένη, αυτό είναι το κλειδί της σύγχυσης. Τουλάχιστον αυτή τη φορά μπορώ να μιλήσω, γιατί πριν δύο εβδομάδες η σκέψη μου δεν έλεγε να συγχρονιστεί με την γλώσσα και προσπαθώντας να μιλήσω ακούγονταν κάτι αγκκκμμμππππγκκκ. Όχι ότι κάτι τέτοιο είναι απαραίτητα κακό, εκτός αν σε ρωτάει κάτι το αφεντικό σου, ή κάτι παράξενες φάτσες οι οποίες παίζουν ένα καταπληκτικό ρόλο στο όλο στόρι, σαν του διακοσμητικού επίπλου στην είσοδο, και ονομάζονται εταίροι ή partners. Τι να πει κανείς...

Κι είναι και Σάββατο απόγευμα. Τι να κάνω να διοχετεύσω την αρνητική ενέργεια που έχει συσσωρευτεί μέσα μου? Φυσικά να πάω για χορό. Αλλά που? Δεν έχει και κανένα φεστιβάλ σαν το προηγούμενο Σάββατο, άσε που δεν έχω και ποδήλατο, κι ο μήνας έχει 13, και στο αεροπλάνο που επέστρεφα καθόμουν στη θέση 13C (δεν βρήκα θέση σε παράθυρο γαμώτο, κι ήθελα να βγάλω φωτογραφίες ? είδα τη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο όμως, και αυτό με έφτιαξε ? επίσης με έφτιαξαν και κάτι κρασάκια που χτύπησα ανελέητα), και έχει και πανσέληνο. Αν δεν βγάλω ξαφνικά τρίχες και σουβλερά νύχια και δόντια, θα πάω να χορέψω (αλλά δεν γίνεται να μεταμορφωθώ σε λυκάνθρωπο, αφού είμαι νεράιδα (!?). Το μόνο που θα μπορούσα να μεταμορφωθώ είναι σε αγριογατονεράιδα(!?). Καλή φάση...)



May I please remain in this space,
For darts screach by my desires

4 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλώς όρισες!

Πιές τον καφέ σου πρώτα με μπόλικο
τσιγάρο σαν και μένα και αύριο
τα λέμε.

Καλό ξημέρωμα!

0comments είπε...

1*. Τα πάντα είναι ζήτημα οπτικής και
2*. πολλά ζήτημα συνήθειας.


1. Παλιότερα ως μανιώδης απί 23 χρόνια ντουμανιστής (50 και ημερησίως) έβλεπα τα πράματα διαφορετικά.
και
2.Ίσως να φανεί παράλογο αλλά ακόμη και μετα από 20 χρόνια στην Ελλάδα νοσταλγώ το μυρωδάτο Ιταλικό μπαρ και το νοτισμένο πρωινό με πεταχτή ματιά στις πρωινές εφημερίδες και αχνιστό καπουτσίνο + κορνέτο, έστω και(που δε μ'ενοχλεί)στο όρθιο.

ΜοΥΤς μΟΥΤΣ!!!

υγ: μεγάλη μαλακία(με το συμπάθειο) το τσιγάρο με καπνό.

The Douros είπε...

Μμμ... καφεΐνη...

neraida είπε...

@Sailor: Την καλημέρα μου θαλασσινέ μου!

@0 Comments: Καλημέρα 0com. Οφείλω να συμφωνήσω και με το 1 και με το 2. Η οπτική μου είναι εντελώς διαφορετική όσον αφορά τον καφέ από αυτή των Ιταλών. Όχι ότι δεν είναι γοητευτική η οπτική τους, αλλά να, επέστρεψα με τέτοιο σύνδρομο στέρησης, που δε μπορούσα να μη γκρινιάξω!

@ υ.γ. περί ορέξεως... ;)

Φιλιά xx

@The Douros: Μμμμ... :)