Εκτός εποχής. Ούτε χειμώνας, ούτε καλοκαίρι, βροχή, χιόνι ή οτιδήποτε κενό κλιματικό φαινόμενο. Μόνο η λάμψη της σκέψης μου και καμιά φορά περιστασιακές καντάδες, σαφώς ερωτικές, από το ολόγιομο φεγγάρι.
Δε φταίω εγώ, ούτε κανείς φταίει. Δεν υπάρχει καν φταίξιμο. Μόνο ένα επίπεδο σκοτάδι που εκστασιάζεται με βραδινά όνειρα γεμάτα φαντάσματα. Το καλύτερο μεθύσι γίνεται χωρίς αλκοόλ. Αρκεί να μην ξανάρθει απρόσμενη επίσκεψη αυτός ο πονοκέφαλος.
Εντάξει, είναι αστείο. Αλλά όλα δεν είναι? Όποιος νομίζει το αντίθετο δεν τον ξανακερνάω καφέ, ούτε τσάι. Θέλω να πω, πάνω σε μια ξύλινη βεράντα μπορεί κανείς να δει κατάματα τη ζωή, θριαμβευτικά να αγγίζει την ανυπαρξία της, αφού τίποτα το αντικειμενικό δεν κατοικεί μέσα στα οράματα.
Υπέρ-κόπωση.
Υπέρ-βολή.
Υπέρ-ωρίες.
Υπέρ της αποποινικοποίησης των θλιβερών συμβάντων της καθημερινότητας, το έχει πει κι ο Ρόμπινς: «Όλοι έχουν μια θλιβερή ιστορία» και λέω εγώ: «Κανείς δε θέλει να ακούει τις θλιβερές ιστορίες των άλλων». Ούτε εγώ. Είναι βαρετό.
Υπέρ-του ακούσματος των αστείων ιστοριών των άλλων.
Το φεγγάρι απόψε στρογγύλεψε πάλι ? σαφώς ερωτικά ? και με κοιτάει με αυτό το ορθάνοικτο τρίτο του μάτι, λες κι είμαι η χαμένη έννοια που του λείπει για να συνδέσει την ασύνδετη ιστορία. Όχι, δεν είμαι εγώ η χαμένη έννοια. Χαμένη, ναι, έννοια όχι. Κοίτα αλλού καλό μου φεγγαράκι. Κάπου εδώ κάτω στην στροβιλίζουσα γη, κάπου εδώ στην επιφάνεια θα το βρεις, ό,τι κι αν ψάχνεις.
Εγώ μόνο να πω ένα τελευταίο, που πολύ μου άρεσε:
«Τώρα όταν έφτασα στην προεξοχή που με είχε τρομάξει, μου φαινόταν απλά παιχνίδι και πλάκα, πηδούσα ανάλαφρα και αναπηδούσα και χόρευα και είχα στα αλήθεια συνειδητοποιήσει ότι δε μπορείς να πέσεις απ’ το βουνό. Αν μπορείς να πέσεις ή όχι από το βουνό δε το ξέρω, αλλά είχα πιστέψει ότι δε μπορείς. Έτσι μου είχε καρφωθεί».
Οι αλήτες του Ντάρμα, Τζακ Κέρουακ
14 σχόλια:
Menw Afwnos kai Anaydos
(opws leme: Menw Ippokratous kai Solwnos...)
-Yannis, the Douros
Ήμουν σίγουρη! ;)
Δεν ξερω γιατι, αλλα παντοτε τα κειμενα σου πρεπει να τα διαβαζω δυο και τρεις φορες για να μπορεσω να ξεστομισω ενα σχολιο.
Υπομονη θελει. Ειδικα οταν εχεις την φιλοδοξια να "ανοιξεις την βεραντα και να βρεθεις καταματα με το οραμα σου". Μην λακισεις :)
Και παραθετω ενα τετραστιχο του Παντελη Ροδοστογλου, που σου ειναι γνωριμο, εκτος του οτι σου παει.
Δεν υπαρχει ομορφια
παρα μονο στο βλεμμα
που την φρικη κοιταει
κι ομως αντεχει.
Φτερωτή μου φίλη,
Κανείς δε φταίει. Κανείς δεν έφταιξε ποτέ. Όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι για να μας βυθίζουν στις τύψεις μας, για να μην μπορέσουμε ποτέ να σηκωθούμε από αυτή την κινουμένη άμμο της απόγνωσης. Δεν είναι δική μας. Κανενός δεν είναι, είναι ένα κατασκεύασμα των αθλίων για να μας κρατάν εκεί γιατί δεν αντέχουν να αντικρίζουν το βλέμμα στα μάτια μας. Αυτό Το Βλέμμα πάνω στην ξύλινη βεράντα.
Αλλά αφού τα ξέρεις, γιατί στα λέω εγώ;
«ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΘΥΣΙ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΛΚΟΟΛ»!!
Προσπέρασε εκείνον τον πονοκέφαλο, μπορείς. Μια αγκαλιά θέλει μονάχα, να του πεις ότι τον αγαπάς, αλλά ότι δεν τον έχεις ανάγκη πια. Όχι πιά, όχι άλλο.
Είσαι πολύ κοντά. Δεν θα ξαναγίνει απρόσμενος επισκέπτης. Δε θα ξαναβρεί το κουδούνι σου ποτέ. Δε θα υπάρχει κουδούνι. Άλλωστε από πότε οι βεράντες είχαν κουδούνια.
Αφού τα ξέρεις, γιατί στα λέω εγώ;
Το κόλπο είναι να κάνεις τις θλιβερές ιστορίες αστείες. Τότε ποτέ δεν είναι βαρετές. Ένα γέλιο. «Είναι αστείο. Όλα δεν είναι?». Εγώ είπαμε θέλω ζεστή σοκολάτα με αφρόγαλα.
Προχτές πέταξα πάλι...Έρχεται η άνοιξη. Τελειώνει η χειμερία νάρκη.
Πίσω από το σκοτάδι άπειρα χρώματα. Γυρίζω στα χέρια μου το καλειδοσκόπιο και γελάω. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Το μαύρο δεν είναι χρώμα. Είναι όλα τα χρώματα μαζί...όπως και το άσπρο άλλωστε.
Αφού τα ξέρεις, γιατί στα λέω εγώ;
@mn8: Θέλω live Κρίνα ΤΩΡΑ!!!!
@Girl donwstairs: Ρε συ κοριτσάκι, θα πρεπε μέχρι τώρα να ξέρεις ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει "απόγνωση", "κινούμενη άμμος", "άθλιοι", κλπ. Γιατί να θες να κατασκευάζεις μια φυλακή, να βρίσκεις τους φύλακές σου και να κάθεσαι ωραία και καλά εγκλωβισμένη μέσα στο στενάχωρο αυτό μέρος, ρίχνοντας το φταίξιμο κάπου αλλού??? Δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό.
Επίσης, θα έπρεπε να ξέρεις ότι δεν υπάρχει κανένας άλλος μέσα στο όραμα. Ο πονοκέφαλος δεν έχει να κάνει, ούτε περνάει με κανένα γκόμενο, ούτε ακόμα το ΈΝΑΝ, τον ΜΕΓΑΛΟ, τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ σούπερ γκόμενο, που μπορεί καμιά μέρα να σκάσει μύτη. Όταν μιλάμε για οράματα και ξύλινες βεράντες, είναι σαν κάπως να βουτάμε τόσο βαθιά που δεν χωράει, δεν υπάρχει, δεν βλέπουμε ή δε θέλουμε να δούμε κανέναν άλλο. Επίσης, ο πονοκέφαλος στον οποίο αναφέρομαι περνάει με depon. ;)
Όσο για τον επισκέπτη, και όλους τους επισκέπτες (άσε, έγιναν πολλοί...) δεν μου καίγεται καρφί, βασικά. Χώρια που πλέον δεν βρίσκομαι και σπίτι να ανοίξω... Ψιλό-έχω μετακομίσει στο γραφείο... :(
Επίσης, η ζεστή σοκολάτα με αφρόγαλα είναι εκεί και σε περιμένει. Αρκεί να θες να την πιεις. :)
Χαίρομαι που εσύ δεν έχεις καμία φυλακή, επιτέλους και ένας άνθρωπος(νεράιδα) που να μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος σε αυτό τον κόσμο. Που δεν επηρεάζεται από τίποτα και δεν είναι εγκλωβισμένος από κανένα.
Εγώ δυστυχώς νιώθω άλλα πράγματα, επηρεάζομαι αρκετά από «τις μαργαρίτες» πολύ περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Πάντως χαίρομαι, χαίρομαι πολύ που κάποιος άλλος δεν είναι εγκλωβισμένος πουθενά.
Ο πονοκέφαλος που αναφέρομαι δεν είναι έξω από μένα. Δε με κατάλαβες καλά. Φυσικά δεν μιλάω για γκόμενο. Ξαναδές το λίγο. Έχω φύγει πολύ από την προσωποποίηση. Τίποτα έξω από εμάς.
Το κουδούνι είναι πλασματικό. Το ξέρω πως τώρα πια δεν σε νοιάζουν οι επισκέπτες. Αφού σου γράφω «Άλλωστε από πότε οι βεράντες είχαν κουδούνια;» καλή μου νεράιδα.
Θα ανέβω να τα πούμε...Φιλιά πολλά
good job, faery girl...
Thanks!
Είχες πολύ δίκιο, είναι πολύ καλό το βιβλίο, ενώ η μετάφραση είναι λίγο χάλια. Ίσως το διαβάσω στο πρωτότυπο κάποια στιγμή. :)
Φιλότιμη η μετάφραση (πήγα και την αγόρασα από κει που μου είπες).
Δεν θα μπορούσε να είναι "καλύτερη" , διότι το βιβλίο είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφραστεί.
Τι να μεταφραστεί...άστα να πάνε...
Ό,τι μπορέσαν κάνανε οι άνθρωποι.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
εσύ ονειρεύεσαι ξύλινη βεράντα, εγώ μπαλκόνι που να σκάει πάνω του το κύμα...
και να σκεφτείς ότι είναι μόνο Φλεβάρης ακόμα:)
Καλημέρα καλή μου Παπαρούνα :)
Ξέρεις τι λένε για το Φλεβάρη, όσο κι αν Φλεβίσει, η μυρωδιά του καλοκαιριού θα ευωδιάσει.
Η χαμένη έννοια που ψάχνει το φεγγάρι σαφώς και είσαι εσύ.
Και το χαμένο νόημα του σύμπαντος είσαι εσύ.
Και το καλύτερο μεθύσι γίνεται χωρίς αλκοόλ. Με αέρα, ίσως και νερό.*
Σαφώς.
Σαφέστατα!
[*είναι όμως για γερά κεφάλια]
Λες, ε?
Θα το ψάξω, ενδιαφέρον μου φαίνεται! ;)
ΦΕΓΓΑΡΙ…
(της κυρίας Ρωρερκάρ)
Φεγγάρι
μια μπλούζα της δώσε μου μόνο
να βάλω μέσα τις γροθιές μου
να τις δαγκώνω ως να ματώσουν.
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου