Κι αν λείπω μπορώ να είμαι εδώ και να αναπνέω αργά την παγωμένη ατμόσφαιρα ρουφώντας με υπομονή όσα έρχονται και φεύγουν. Έτσι ξεχνώ τη ζωή μου, με μια καλή ευκαιρία μπόλικης δουλειάς, και το μόνο που με νοιάζει είναι να πηγαίνω το πρωί στο γραφείο, να αγχώνομαι, να τσακώνομαι, να τη λέω στα αφεντικά, να συνεργάζομαι, e-mails, τηλέφωνα, και όλα πάλι από την αρχή, μέχρι το βράδυ, αργά, που θα φύγω πάντα τελευταία και θα πάω να κρυφτώ κάτω από το πάπλωμά μου.
Έρχεται βέβαια και το σαββατοκύριακο και εκεί δε ξέρω τι να κάνω. Μέσα στο πανικό χαίρομαι που θα κοιμάμαι όλη μέρα και μετά τόσα βιβλία έχω συντροφιά, σα νερό κυλάει και το σαββατοκύριακο, και πάλι τη Δευτέρα θα δουλεύω πολύ. Έκανα το λάθος όμως ένα Σάββατο να βγω, και δε πρόλαβα να πιω όπως πίνω, στα τρία κρασιά μέθυσα άσχημα γιατί η ψυχολογία μου δεν είναι καλή και εύκολα με παίρνει από κάτω, ασυναίσθητα. Κι ας είχα μασκαρευτεί μαύρη-νεράιδα-ινδιάνα.
Προς τι όλη αυτή η αντίδραση δε ξέρω, δε με νοιάζει, στο κάτω κάτω είμαι πάντα ευτυχισμένη, ακόμα και τώρα που έχω -και με έχουν- ξεχάσει τα πάντα. Είναι ωραία, θα έρθει η άνοιξη, θα γίνω καλά και θα πίνω όπως παλιά χωρίς να μεθάω άσχημα, θα μεθάω πάλι καλά.
Ανατέλλω αργά από τα σκοτάδια, τώρα είμαι μια μικρή υποψία, αύριο θα είμαι λίγο μεγαλύτερη. Η ζωή μου κυλάει, σχεδόν γάργαρα, δε ξέρω που οφείλονται όλα αυτά. Τι σκοπό έχουν, τι ρυθμό. Μια βουτιά φαντάζουν, σε γαλανά νερά, με κρυφούς καρχαρίες, αλλά ως γνωστόν κανένας καρχαρίας δε μπορεί να φάει κάτι οριζόντιο, όσο μεγάλα σαγόνια κι αν έχει.
Η φλυαρία μου παράγει έναν ρυθμό αλλόκοτο. Είναι το σήμα κατατεθέν μου, μαζί με το γέλιο που λαχταράει τους ανυποψίαστους άτυχους που θα βρεθούν κοντά μου σε μια τέτοια λάθος στιγμή. Επίσης και τα φτερά μου, μη ξεχνιόμαστε. Αλλά βλέπω την ώρα, 8:19 και καταλαβαίνω ένα από το πιο πολύπλοκα νοήματα του κόσμου. Αυτή η άνω-κάτω τελεία, χωρίζει σχεδόν τέλεια το 8, το οποίο αν είχε το 1 θα γινόταν άνετα 9. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που θα αντικρούσει ένα τέτοιο ατράνταχτο επιχείρημα.
Τελειώνοντας, θέλω να δηλώσω ότι με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο προχθές όταν ήρθε, απρόσκλητα πάντα, και μου είπε ότι με αγαπάει. Δυστυχώς όμως, το επιχείρημά του μπάζει νερά από παντού και το τραντάζω άνετα. Ωστόσο, η αγάπη είναι ωραίο πράγμα και ναι, πολύ το χάρηκα.
Is love in the air?
7 σχόλια:
Μακάρι, να είναι on-the-air. Τουλάχιστον να δεις αν υπάρχει...
Υπάρχει αγάπη, υπήρχε από πάντα..., λένε οι Τρύπες. Και μπορώ να πω ότι συμφωνώ. :)
Something's in the air, αυτό είναι σίγουρο πάντως. :-) Η δικιά μου πιο ωραία ευτυχία είναι αυτή που αισθάνομαι όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος.
Ανοιξιάτικα όμορφα μεθύσια, παιχνίδια γέλια και χαμόγελα.
Χαίρομαι που σε γνωρίζω με τούτο το κείμενο νεράιδα.
Πρόσεχε τα μπλε τα χρώματα της θάλασσας.Υπάρχει το γαλάνο που πιτσιλά ζωή και όνειρα καλοκαιριού, και το άλλο το μπλε το υγρό του θανάτου, όπως είπε ο ποιητής...
Μακάρι να μπορούσα να σε κερασω λίγη από τη μηλόπιτα που ψήνω τώρα!
καλό απόγευμα
bloggo-meeting (i.e. μεθύσι κ χορός) το σάββατο.αυτό το μήνυμα έχει γραφτεί με τον ίδιο τρόπο σε πολλά άλλα blogs. όποια κάποιος θεωρούσε κάτι. feel free να το διαδώσεις όπου θες. συντονίσου
@Mindstripper: Η ευτυχία του τρελού, ε? Νομίζω όντως ότι είναι η καλύτερη. Δεν χρειάζεται να ξέρουμε γιατί είμαστε χαρούμενοι, καλή μου. Αυτή η πηγαία χαρά είναι που μας κάνει ανθρώπους, νομίζω, και την έχουμε όλοι μέσα μας, ξεχνόντας την παρόλα αυτά. Σ' ευχαριστώ που μου τη θύμισες! :)
@Elpinor: Θα ξεφύγουμε από αυτή τη φυλακή της βαρυχειμωνιάς, θα έρθει η πολυπόθητη άνοιξη και θα μας χαμογελάσει όπως μόνο αυτή ξέρει. Μου έφερες λίγες λέξεις φτιάχνοντάς μου μια υπέροχη ζωγραφιά με πανέμορφα χρώματα! Ευχαριστώ :)
@rebythoula: Γεια σου καλή μου! Χαίρομαι κι εγώ που πέρασες από δω και μου άφησες την όμορφη μπλε συμβουλή σου. Μακάρι να μπορούσα να είμαι εκεί την ώρα που ψήνεις τη μηλόπιτα και μυρίζει γλυκιά μυρωδιά μήλου η προσμονή μέχρι να γίνει! Να' σαι καλά! :)
@Chaca: Μέσα! Ετοιμάσου για μεγάλα μπάχαλα!
Δημοσίευση σχολίου