Ποιητική διαταραχή

Σημαίνω την νιότη και ανοίγω τη σιωπή
στα όνειρα που φεύγουν διακριτικά
στο σκίρτημα που έμοιαζε μόνο το παιδιών
και χτυπάει τις πόρτες σαν αναποφάσιστος αέρας δυνατός

Ακόμα ένα σάπιο καλοκαίρι ιδεών
πρωτοστατείς σαν υπέροχο μηδέν
που φωτίζει μόνο την οργή μου.

Θέλω να δω πόσο μακριά θα φτάσεις
πότε θα αγγίξουν τα δάκτυλά σου εκείνο το θεό
που θαρρείς πάντα σε ξεπερνά

Χωρίς μελωδίες χωρίς χρώματα
μόνο υπομονή και μιασμένα χάδια
τόσο ερωτικά που πονάνε
τόσο επίμονα σαν την επαναληπτική πανσέληνο
και κάτι φοβερές ανακαλύψεις
ότι μάλλον κάπου αλλού αυτός ο έρωτας
θα αναπαυόταν καλύτερα.

Νιότη και σιωπή
σαν μεγαλώσω θα σας μοιάσω
θα γίνουμε το ίδιο ανυπόμονο καλοκαιρινό αεράκι
εσύ και εγώ
θα δίνουμε στα σύννεφα την κίνηση που τους λείπει
Θα φτάσουν πάνω από χώρες μαγικές για να κατανοήσουν
την μεταμόρφωση του νερού

Υγρέ μου εαυτέ μη με αφήνεις να μιλάω
θέλω να νιώσω με όλη τη ψυχή μου
μόνο το άγγιγμα
και την τρέλα κατακλυσμιαία
να κάνει απόβαση σε αυτό που ο κόσμος λέει για μυαλό μου
αν ο κόσμος ξέρει και αν τελικά τον πιστεύω.

-

Μέσα μου κοχλάζει μια ποιήτρια
δεν τη ακούω
σημασία καμία δε θα δώσω
δεν είμαι εγώ άξια να ενώσω ποιητικά σκιρτήματα
με το μελάνι και το χαρτί

Έχω ταλέντο μόνο να ζωγραφίζω με παράταιρες λέξεις
ανόητα και ασήμαντα κομμάτια προτάσεων –
κανείς δε θα βρει τη λύτρωση από αυτά

Έτσι κι αλλιώς όλοι υποφέρουμε
και κανείς δε πίστεψε ποτέ ότι θα σωθεί

Ακόμα και οι ρομαντικοί θα αργοπεθαίνουν
στο πιο ακριβοθώρητο παραμύθι τους
όσο γλυκά και αν χαράζει η πένα τις λευκές σελίδες
πριγκίπισσες και καλοί μάγοι δε θα φανερωθούν ποτέ.

Δε ξέρουμε να χάνουμε
δε μάθαμε ποτέ να αγαπάμε
και ούτε χαιρόμαστε το ξημέρωμα
μόνο δακρύζουμε τα δειλινά
γιατί πενθούμε από γεννησιμιού μας.

Που είναι οι δρόμοι που υποσχέθηκαν ότι θα είναι ανοικτοί?
σε ποιο μικρό κομμάτι μας υπάρχει η υπόσχεση ότι
τουλάχιστον ένα όνειρο θα γίνει αυτό που λέμε ζωή?

Υπάρχουμε για μετράμε πληγές και όχι μακρόσυρτα

Θέλω να παραβγούμε σε ανόητες προτάσεις
Αν φτάσεις στην πιο παρανοϊκή νύξη πριν από μένα
και σκύψεις να με φιλήσεις
θα σου χαρίσω κάθε στάλα ηδονής που δημιουργεί το κορμί μου.

Μπορώ να σκαρώσω του κόσμου τις ερωτικές περιπλανήσεις για σένα
αν με σώσεις από την νίκη.

Δε θέλω να καταλάβω τίποτα.

Ας βρει κάποιος άλλος το κρυμμένο νόημα
κι ας το καταπιεί για πάρτη του.

Αλλά ας βρεθεί ένα χέρι να διαθέτει ένα χάδι
ας υπάρξει μια αγκαλιά χωρίς απαιτήσεις και περιστροφές.

Πρέπει να μπούμε κατευθείαν στο θέμα
αν δε θέλουμε να χάσουμε τον ευνοϊκό αέρα.
Υπάρχει μια θάλασσα εκεί έξω και
κρατάει στα σπλάχνα της όλα τα ταξίδια μας.

Ναι, θέλω κοινό για να αρχίσω να μιλάω
αλλιώς πόσο φοβάμαι τις λέξεις που καταπίνει η σιωπή
και οι γκρίζοι τοίχοι.

Μια πορτοκαλί βραδιά θέλω να με αφουγκραστεί
κι ένα χάος
μια χαρμόσυνη και μια λυπητερή ματιά
υποσχέσεις ζευγαρώματος
αλκοόλ –
αυτά φτάνουν για να γίνω φωτεινή.

Κατακτήσεις και πολέμους δε χρειάζεται κανείς

Έτσι όπως κινούνται οι καταστάσεις
η βία δεν έχει θέση εδώ

Αλίμονο αν τα ιδρωμένα όνειρα βγαίναν αληθινά
ποια προσοχή θα έφτανε να τα τιθασεύσει?
και ποιος θεός να τους χαρίσει υπόσταση στους πραγματικούς δρόμους?
Αν γίνονταν πραγματικά θα έπρεπε να πεθάνουν
Η ονειροχώρα πρέπει να μείνει ουτοπική, καταλαβαίνεις?
αν την φέρουμε εδώ θα την νικήσει
το μποτιλιάρισμα των λεωφόρων
θα μείνει γκρίζα και αβοήθητη
και δε θα έχει στιγμές.

Αν οι αλήθειες μπουν στα όνειρα
αν τα όνειρα γίνουν μέσα στην αλήθεια
θα χαθεί και η τελευταία ελπίδα
ότι ίσως σε συναντήσω κάπου.

Θα κεράσω το όνειρό μου γλυκό κόκκινο κρασί απόψε
θα το δω ολοζώντανο καθώς κοιμάμαι
και το πρωί δε θα έχει μείνει τίποτα
παρά μια πίκρα στο στόμα
και μια μεγαλύτερη επιθυμία για τσιγάρο.

-

Άγγελοι με περιτριγυρίζουν
όλοι θέλουν ένα κομμάτι μου
θέλουν τις αποδείξεις ότι έφτασα στην υπέρτατη θανάτωση της καθημερινότητας
γραφιάς της ασημαντότητας
και τυπική υπάλληλος γραφείου
χωρίς εξάρσεις και έρωτα.

παραπλάνηση
κανείς δε ξέρει κι ούτε ποτέ θα δει
πόσο φρικτά βλέπουν τα μάτια μου
αυτά που διασχίζουν τον αέρα
αυτά που ροκανίζουν το χρόνο που απομένει.

Θέλω να μείνω εδώ
δεν έχω που αλλού να πάω άλλωστε
αυτή τη κουκίδα της αιωνιότητας είχα προτιμήσει από παιδί
εδώ θα μείνω
θα σε περιμένω
Μου λείπεις.
Υπάρχει ξεκάθαρη η θέση σου εδώ
Και εγώ υποφέρω που δε βλέπω το περίγραμμά σου.