20.3.07

Το παλιό δακτυλίδι

Το αγαπημένο μου δακτυλίδι έσπασε. Είναι καιρός, πάνε από τρεις μήνες. Μου λείπει πολύ, και δε μπορώ να το ξαναβρώ, γιατί η εταιρία αποφάσισε να μην το ξαναδιαθέσει στην αγορά. Εμένα μου λείπει όμως πολύ. Το tribal του, κάποιος μου είχε πει ότι είναι ένα σύμβολο που δείχνει ένα δράκο. Εντυπωσιακό το είχα βρει τότε και τώρα δεν το έχω πια πάνω στο δάκτυλό μου όπου κι αν πάω. Ξεχνιέμαι και κάνω ασυνάρτητες κινήσεις να το ακουμπήσω με τον αντίχειρα ή το άλλο διπλανό δάκτυλο, δε το νιώθω και αρχίζω να πανικοβάλλομαι, μέχρι να θυμηθώ ότι είναι σπασμένο, κλεισμένο μέσα σε ένα κουτί στο σπίτι. Από όλα τα κοσμήματα του κόσμου, αυτό ήταν το πιο αγαπημένο μου, δυστυχώς όχι ασημένιο για να αντέχει τις κακουχίες και τη συνεχή χρήση, κι έτσι καταπονήθηκε τόσο ώστε να φτάσει σε ένα μικρό μπλε κουτάκι στο μπάνιο, δίχως να ελπίζει σε κάποιο μέλλον, σε μια επόμενη μελλοντική χρήση. Ίσως όλα αυτά να είναι το περίτρανο σημάδι της νέας εποχής. Το παλιό μου αγαπημένο δακτυλίδι δεν υπάρχει πια με τη μορφή που μπορούσε να με ακολουθήσει παντού. Ίσως να πρέπει να βγω στο δρόμο, να αφήσω επιτέλους τη μοναξιά των τεσσάρων γκρίζων τοίχων που με καλύπτουν σαν εκείνο το μπλε κουτάκι το παλιό μου δακτυλίδι και να αρχίσω να αναζητώ το νέο μου σύντροφο, που θα με ακολουθεί χωρίς δισταγμούς όπου κι αν πηγαίνω. Να βρω το μικρό αυτό πραγματάκι που θα κολλήσει επάνω στον δεξιό μου δείκτη, και θα γυαλίζει επιδεικτικά στο γραφείο της καθημερινές, καθώς πληκτρολογώ τις ηλίθιες αναφορές και μελέτες τους, στο σπίτι, όταν γράφω τη διατριβή του μεταπτυχιακού μου, κάθε φορά που στρίβω ένα τσιγάρο, κάθε φορά που πιάνω την κούπα με τον καφέ, το ποτήρι με το ποτό μου, κάθε φορά που υψώνω το χέρι μου για να δώσω μια γροθιά στον αέρα από χαρά ή από αγανάκτηση. Φάρος που θα ξεκινά από τον δείκτη του δεξιού μου χεριού και θα γεμίζει τον αέρα από μένα. Για να μη λυπάμαι πια.



Original photo by cheshire cat

7 σχόλια:

melomenos είπε...

πιστεύω να βρείς κάτι τόσο προσωπικό και αγαπημένο να το αντικαταστήσεις!
όλα τα πράγματα έχουν κάποιο τέλος...
καλό σου απόγευμα

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τον melomeno θα βρεθεί ένα καινούργιο δαχτυλίδι να σε κρατάει συντροφιά μη στεναχωριέσαι...πάντα υπάρχει θέση για κάτι καινούργιο στη ζωή μας.

Τα φιλιά μου

neraida είπε...

@melomenos: Σ' ευχαριστώ καλέ μου! Αρχίζω να ελπίζω ότι θα βρω κάτι ανάλογο, αν και η απαισιοδοξία μου δε το επιτρέπει, όπως και η νοσταλγία μου. Είναι απίστευτο πως μπορεί να δεθεί κάποιος με κάτι τόσο μικρό. Μακάρι να μπορούσα να δέχομαι το τέλος των πραγμάτων σαν γεγονός, όμως η ξεροκεφαλιά είναι μεγάλο μειονέκτημα.

Να είσαι καλά! :)


@Trelofantasmeni: Γεια σου κούκλα! Καλώς ήρθες και σ' ευχαριστώ για την δεύτερη νότα αισιοδοξίας. Υπάρχει πάντα θέση για κάτι καινούργιο? Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω σαφή απάντηση...

Τις καλημέρες μου και να είσαι καλά! :)

The Douros είπε...

Απο τί υλικό είναι φτιαγμένο; Ίσως να διορθωνεται. Το μονο που χρειάζεσαι είναι ένας φίλος επιδέξιος με το κολλητήρι, και μέσα σε 5 λεπτά θα είναι πάλι "one ring to rule them all"...

neraida είπε...

@The Douros: Δεν είμαι σίγουρη για το υλικό, αλλά δεν είναι ασήμι. Το χειρότερο είναι ότι έχει σπάσει ένα κομματάκι και αυτό το έχασα, δλδ και να κολλιόταν, τώρα δεν γίνεται. :(

Αθηνά είπε...

Νεράιδά μου είμαι υπέρ της αλλαγής στον εαυτό μου.. έτσι νομίζω πως εξελίσσομαι. Κατα τη γνώμη μου λοιπόν θα ήταν καλή ιδέα να βγεις και να βρεις ένα πραγματικά νεραιδοδαχτυλίδι που θα σε κερδίσει με την πρώτη ματια! (Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολο. Πριν 3 χρόνια έχασα το ένα σκουλαρίκι από το αγαπημένο μου ζευγάρι κ ακόμα δεν έχω βρει κάτι άλλο να με τραβίξει).
Έχω να προτείνω και κάτι άλλο όμως: μια ερώτηση σε εργαστήριο αργυροχρυσοχοΐου για το πόσο θα κόστιζε η αναπαραγωγή του σε ασήμι. Άν έχουν το σχέδιο μπορούν να σου πουν φαντάζομαι μια πλασματική τιμή και να αποφασίσεις.
Δική σου απόφαση!
Take care of yourself!

neraida είπε...

@Sabrina the fairy: Όλα μπορούν να αντικατασταθούν, έτσι? Κι ίσως να χρειάζεται να φύγει κάτι παλιό για να κάνει χώρο σε ένα καινούργιο. Αλλά, όταν το παλιό φεύγει μόνο του χωρίς να σε ρωτήσει αν είναι καλή εποχή, αν όντως θες να προχωρήσεις σε κάτι νέο, σου αφήνει ένα κενό το οποίο αρχικά, λες, δε μπορεί να γεμίσει με οτιδήποτε άλλο παρά από αυτό που σου λείπει. {Η φιλοσοφία της Δευτέρας :P}

Την πρότασή σου τη σκεφτόμουνα κι εγώ και μάλλον αυτό θα κάνω, αν και μου θυμίζει φιλόζωο που έχασε το αγαπημένο του ζωάκι και τρέχει στο pet shop να βρει κάποιο άλλο να αγαπήσει {είναι Δευτέρα, δεν μπορώ να είμαι θετική κι αισιόδοξη, τουλάχιστον όχι πριν βραδιάσει...}

Όπως και να χει, καλώς ήρθες Sabrina νεραϊδούλα και να είσαι καλά! :)