Μου λείπει το χαρτί και το χρώμα, ένα μόνο χρώμα για φωτίσω τη στιγμή, να της δώσω μορφή και αέρινη κίνηση.
Φαντάζει σαν απέλπιδη ύστατη έκκληση ή σαν υπέρμετρη ανάγκη η αναζήτηση του χρώματος. Όλα, έτσι κι αλλιώς, είναι γκρίζα.
Που και που το κλάμα ενός αηδονιού φωτίζει λίγο τη νύχτα και παίρνει να τραγουδά μαζί και η καρδιά. Η ψυχή μπαίνει στον ίδιο χορό, ευφραίνεται, χάνεται σε γλυκές νοσταλγίες. Κι όλα αυτά από το κλάμα.
Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα εδώ. Απλά μου διαφεύγει. Ξαναγυρνώ, πάω να βρω το χρώμα μου. Είναι σίγουρα βαθύ πορτοκαλί, αυτό του ήλιου του καλοκαιρινού που σιγοσβήνει στη θάλασσα. Πορτοκαλί σαν το αγαπημένο χρώμα των τρελών. Όταν το βρω θα σκίσω από τη ζωή μου ένα χαρτί και θα το γεμίσω σημειώσεις. Να μη ξεχάσω ότι πρέπει να θυμάμαι ποιο είναι το σημείο που έχω ξεμείνει παρανοϊκή και αμετάκλητα ανυπόμονη.
Σημείωση Νο1: Πετάει μόνο αυτός που τολμάει να πετάξει, κι ας λείπουν τα φτερά.
Σημείωση Νο2: Κόσμε, don’t be afraid of your freedom
Σημείωση Νο3: Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα
Σημείωση Νο4: ΧΑ ΧΑ ΧΟ ΧΟ ΧΙ ΧΙ
Σημείωση Νο5: Μείνε ακατανόητος, σκοτεινός και κακόγευστος, αφήνοντας ξωπίσω σου δύσοσμους όγκους σιωπής. ΔΕΙΞΤΟ ΠΩΣ ΔΕ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΣ ΑΚΟΜΗ
Σημείωση Νο6: ΒΑΛΤΕ ΝΑ ΠΙΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΟ
Σημείωση Νο7: Fuck The System
11 σχόλια:
Ω, κι εσύ σε αναζήτηση χρώματος μέσα στο απέραντο γκρίζο;
Τους συναδελφικούς μου χαιρετισμούς!
ΥΓ. Οι σημειώσεις σου είναι όλα τα λεφτά...
Η έλλειψη μάλλον δίνει και την αξία. Την πολύτιμη. Την έναρξη της διαδρομής. Σημείο εκκίνησης που λένε.
Ν' αρχίσει η ανίχνευση λοιπόν. Μέσα μας το ζωηρό πορτοκαλί. Να σταλάζει χυμούς και μείς -χρόνια μες στο γκρίζο- να μην τ' αναγνωρίζουμε...
Παραμέρισε τα υπόλοιπα χρώματα. Άνοιξε δρόμο στο φως. Μια χαραμάδα έστω. Κι αυτό, στα μαλλιά σου όταν κρέμεται, γίνεται πορτοκαλί.
(Κι η αυγή, το γλυκοχάραμα, το ξεκίνημα, τέτοιο χρώμα έχει)...
@Serenity: Δεν αντέχω άλλο τον χειμώνα, κι ακόμα ούτε ξεκίνησε καλά καλά... Πρέπει να βρω το πορτοκαλί μου, δεν γίνεται αλλιώς :)
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!! Θα τα καταφέρουμε! :)
@Καπετάνισσα: Σημείο εκκίνησης, ή αλλιώς σημείο τέλους. Εκεί που ολοκληρώνεται ένας ακόμα μάταιος κύκλος από αυτούς που χαρακτηρίζουν τη γκρίζα ζωή.
Λες να είναι μέσα μας το πορτοκαλί? Δεν είμαι σίγουρη ότι το πιστεύω. Ίσως γιατί μου λείπει πολύ και με νικάει ο φόβος.
Κάτι θα βρεθεί στο τέλος (του κύκλου) καλή μου Καπετάνισσα. Θέλω απαραίτητα happy end!
Την καλημέρα μου! :)
Οι σημειώσεις του μυαλού είναι πολλές φορές αυτές οι οποίες μας κρατούν στο δικό μας μονοπάτι χωρίς να λοξοδρομούμε.
Συνέχισε...
εγώ τώρα γιατί χτυπάω παλαμάκι και δοξάζω τη σημείωση Νο 5;
όγκους σιωπής...!
@dr.Uqbar: Η αλήθεια είναι ότι μας έχουν φάει τα ηθικά διδάγματα... Χρειαζόμαστε κάτι πιο χειροπιαστό, πιο πορτοκαλί! :)
@Άβατον: Καλώς ήρθες! Μπορώ μόνο να συνεχίσω να λοξοδρομώ. Ξέρεις, αυτό είναι -περίπου- το δικό μου μονοπάτι.
@παπαρούνα: Γιατί είναι ποίημα του Αγγελάκα!!! :Ρ Καλημέρες :)
Σημείωση Νο8: Αφού σε πίνει, γιατί το πίνεις;
@Douros: Για να μπορώ να δημιουργώ απορίες στον κόσμο!! :)
the douros: αυτό είναι το νόημα (χεχαχο)
ΟΙ σημειώσεις σου είναι καταπληκτικές.
@AvaniFish: lol
@Sigmataf: Ευχαριστώ... Είναι όλα μέρος του γιγάντιου παζλ του μυαλού μου.
Δημοσίευση σχολίου