Πνιγηρό το χιόνι...

Με πνίγει το χιόνι και το σπίτι μου. Δύο μέρες τώρα, με πνίγει ο παγωμένος αέρας. Δύσκολα αρθρώνω λέξεις. Στέκω, λοιπόν, κι αφουγκράζομαι. Κάπου βαθιά μέσα στη γη έχει ξεκινήσει την επανάστασή της η Άνοιξη. Προετοιμάζει το έδαφος να έρθει ο καυτός κόκκινος ήλιος να πάρει μαζί του όλα τα χειμωνιάτικα που έπρεπε να γίνουν έτσι. Σε μια ζωή που τα κανονίζει αλλιώς, με ανθρώπους που βλέπουν άλλα, με χαστούκια και πολλές απογοητεύσεις, γυρίζω το κεφάλι στον ουρανό κι ας με πεθαίνει το χιόνι. Κάπου εκεί ψηλά, πάνω από τα σύννεφα κρύβεται αυτός που σε λίγο καιρό θα έρθει να με ανάψει.

Από σκοτάδι σε σκοτάδι τριγυρνάς
μ' ένα θανάσιμο τρικύμισμα στα μάτια
μυρίζεις ίσκιους από έρημα δωμάτια
τοπία θλίψης τα αγόρια που αγαπάς

Σαλεύεις πίσω από πέπλα σκοτεινά
προφίλ θανάτου σ' ένα όνειρο από χιόνι
εκεί που βρίσκεσαι κανένας δε μιλά
μόνο φαντάσματα που κλαίνε μες στη σκόνη

Και σε θυμήθηκα στο χείλος της αβύσσου
έτσι όπως φύσηξε γλυκά εκεί ο μπάτης
ακόμα σέρνομαι ικέτης και σακάτης
προσκυνητής στους άγιους τόπους της σιωπής σου

Το κρύο στοιχειωμένο τώρα φέρνει
κουρέλια της ζωής σου την ελπίδα
σαν άθλια μοίρα που ακατάπαυστα υφαίνει
την πιο πικρή σου αλήθεια που δεν είδα

Κάποια νύχτα θα ' ρθεις με της νιότης τα δώρα
μ' ένα βλέμμα σου μόνο θα γείρεις κοντά μου
θα 'ναι η αγάπη παιδί που το τρόμαξε η μπόρα
και ορμάει να κρυφτεί στη ζεστή αγκαλιά μου.

Διάφανα Κρίνα - Σ' ένα όνειρο από χιόνι