Ένα τέλος καλό

Παλεύω να ταίσω τις αγωνίες μου
να βρω τον τελικό σκοπό μου.
Πάλι τα μάτια σου λοξοκοιτούν το παράλογό μου
δε θέλω να σε φέρνω σε τέτοια δύσκολη θέση

Ήταν περίεργη μέρα, δεν ξέρω γιατί να μελαγχολήσω
αλλά, να, κάπως πλανιόταν μια θλίψη στο μυαλό μου.
Υπάρχει μια ανάγκη να κάνω ΤΩΡΑ κάτι άλλο, κάτι πιο ανακουφιστικό.

Να ακούσω, για παράδειγμα, την εξέλιξη του καλοκαιριού
και τον ήχο των αστεριών.

Να έρθω να σε βρω, στο ίδιο σημείο που σε άφησα
να λυτρώνεις τις εμμονές, τις ευαισθησίες σου
σε ποτήρια παραγεμισμένης ανάγκης.

Δεν έχω μουσική απόψε
δεν έχω μελωδίες, καταλαβαίνεις;

Μικραίνω σταδιακά, γίνομαι μικρό σημαδάκι λευκό
σε μια ολόμαυρη σελίδα - νύχτα
Ύστερα, ένα κόκκινο στυλό ανάβει ιδέες παρορμητικές
που είναι, βέβαια καταδικασμένες.
Θα κατοικήσουν φευγαλέα στις λίγες άδειες στιγμές
πριν ανάψω το τσιγάρο μου.

Ας είναι. Κι αυτό το παραμύθι πρέπει να έχει ένα τέλος.
Όλα έχουν.
Φοράω ύστατη ελπίδα σε όλα τα αστέρια απόψε
το τέλος αυτό να είναι καλό.

Υψώνω το ποτήρι, μια πρόποση για το λίγο του σήμερα.