Πάμε παρακάτω. Ας διανύσουμε λίγο τις δύσκολες μέρες που μας περιβάλουν λες και έχει σωθεί το οξυγόνο και πια ανάσες μπορούν να πάρουν μόνο οι τρελοί, κι αυτοί μόνο επειδή το φαντάζονται.
Στις πιο τολμηρές μου φαντασίες παιδεύω το λογικό με την παραφύσην υστερία μου, συνδυάζοντας βουβά μερικές επιθυμίες και πολλές προσδοκίες. Όλες σημαντικές για το αν αύριο θα είμαι καλύτερα. Τελικά κάθε αύριο δεν είμαι τίποτα. Μόνο ακόμα μπορώ να ψελλίζω στον ήλιο μυστικά, γιατί του έχω ζητήσει (και δεν έχει αρνηθεί) να τα κάψει όλα. Δεν θέλω άλλα μυστικά. Μόνο αλήθειες και παρακαλώ πολύ από αυτές που πονάνε περισσότερο.
Μέσα σε λαβύρινθους σκέψεων, αδυνατώ να συμπεριλάβω σε αυτές το πόσο καλά έχω περάσει πρόσφατα και κυκλώνομαι με αλυσίδες βαριών προστακτικών όπως δουλειά, διάβασμα, εξετάσεις μέσα στο κατακαλόκαιρο, νύχτες ζεστές κι ερημωμένες από ντελικάτα συναισθήματα άνοιξης, φοβίες που θεριεύουν στο σκοτάδι. Η νύχτα πάντα παρούσα, δυναμικά, καμία ακτίνα φωτός δεν έχει μέλλον εδώ.
Και για μένα παραμένει μυστήριο η εμμονή μου στα παραμύθια και ειδικά σε αυτό που ξεφεύγω από την ανθρώπινη θλιβερή μου υπόσταση για να ντυθώ με χρώματα και ψυχισμούς νεράιδας. Πρέπει να βρω τρόπο να κάνω αυτό το γαμημένο μαγικό ραβδάκι να δουλέψει γιατί το βλέπω, θα πάει κατά διαόλου κι αυτό το παραμύθι. Και το έχουμε πει, μόνο Happy End επιτρέπονται, αλλιώς το βλέπω να παίρνω τα κουβαδάκια σας (ναι, τα δικά σας) και να σκάω μύτη σ' άλλη παραλία, κατά προτίμηση στην Πούντα, όχι της Πάρου, αλλά της Αχαϊας.
Και το λέω προκαταβολικά, ακόμα δεν έχω καταφέρει να βρω τρόπο να πραγματοποιήσω τις δικές μου ευχές, οπότε μη το ζητήσει κανείς. Για τις δικές σας ίσως να μπορώ να κάνω κάτι, θα δείξει το αποτέλεσμα.
Κι όλο αυτό το πανηγύρι, καθώς τα Κρίνα τραγουδούν
"παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή
έτσι αφημένος σε ένα απόκοσμο παζάρι
να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή
με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι"
Αν δείτε μια λεπτή φέτα στον ουρανό μη νομίζετε ότι είναι ένα αγνό, ατόφιο φεγγαράκι... Είναι ένα μικρό σημαδεμένο κομμάτι του ουρανού, από τις δικές μου παρανοήσεις.
Κυρακαλή Γρεβενών, 31/07/2005, 01:26 π.μ.
2 σχόλια:
Δεν θέλω άλλα μυστικά. Μόνο αλήθειες και παρακαλώ πολύ από αυτές που πονάνε περισσότερο.
H αληθινή μαγεία είναι τις πονεμένες αλήθειες να τις μεταμορφώνεις σε πονεμένα παραμύθια. Αυτός είναι πιο σωστός πόνος για μία νεράιδα... :)
...να τις μεταμορφώνεις σε πονεμένα παραμύθια με το ξέφρενο χορό σου, ενώ το απαραίτητο συστατικό παραμένει το Happy End :)
Δημοσίευση σχολίου