Είναι την ώρα που κλείνω τα μάτια – δεν είναι ότι κοιμάμαι – όχι απαραίτητα. Είναι ο τρόπος μου να αποφεύγω την ασχήμια, την αντιαισθητική πραγματικότητα που θέλει να με συνθλίψει. Επιζητώ κάθε στιγμή αυτή την διαφυγή γιατί θέλω να είμαι χαρούμενη. Είναι το σίγουρο απάγκιο μου, ξέρω σίγουρα ότι κάθε φορά ξεδιπλώνονται μέσα στο νου μου άνθρωποι και μέρη και εικόνες και αισθήσεις που σβήνουν κατακόρυφα την δίψα της επιθυμίας μου.
Κλείνω τα μάτια για να δω τα σημαντικά του κόσμου μου.
3 σχόλια:
«Ώ ανεκπλήρωτο, που ακόμα κι όταν όλα μας εγκαταλείπουν εσύ αφήνεις έξω από την πόρτα μας
ένα μικρό γιασεμί.»
Τ.Λειβαδίτης
(Μικρό βιβλίο
για μεγάλα όνειρα)
Ένα μικρό γιασεμί έπεσε στον ώμου μου χτες το πρωί καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο. Οι συμπτώσεις είναι αντικείμενο ενδιαφέρον για μένα. Το ανεκπλήρωτο είναι αυτό που περιμένω. Ο Λειβαδίτης είναι από τους αγαπημένους μου. Το σχόλιο σου, υπέροχο! Σ' ευχαριστώ!
Xρειάζεται πού και πού να καταφεύγουμε στον εαυτό μας απομονωμένοι εντελώς από τα γύρω !
΄Ο,τι σ΄ευχαριστεί και σ΄εκφράζει
θεμιτό, μόνο μη μελαγχολήσεις πολύ...
Φιλιά
Εvi
Δημοσίευση σχολίου