Σήμερα ήρθε η άνοιξη. Εγώ φόρεσα τη φουστίτσα μου, τα σοσόνια τα ριγέ και τα αθλητικά μου και βγήκα στο δρόμο για την εργασία της Παρασκευής. Στον χειμωνιάτικο εργασιακό μου χώρο. Πήγα ντυμένη άνοιξη. Και δεν έδωσα καμία σημασία, στη παρατημένη μοκέτα του χειμώνα που στενοχωριέται που έφυγε το κρύο και το χιόνι, στο μικρό καλοριφέρ που θα περάσει στην αχρηστία μέχρι τον επόμενο χειμώνα.
Τα πράγματα είναι απλά. Πάντα ήταν. Μόνο που μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Να βρω τις κατάλληλες λέξεις να ντύσουν αυτό που σχηματίζεται μέσα μου επαρκώς, να το παρουσιάσουν με την ένταση που το νιώθω, όπως θέλω να νιώσω τον αντίκτυπο όταν το γράψω/πω/προφέρω. Whatever.
Ένα πράγμα με νοιάζει, κι έχει να κάνει με τις νύχτες. Η ατμόσφαιρα έχει γίνει τόσο μαγική, η μυρωδιά της άνοιξης αγγίζει το γκρίζο τσιμέντο του κέντρου, τρυπώνει στα σκούρα κλειστά δωμάτια, σχεδόν αθόρυβα έρχεται και παρουσιάζεται μεγαλόπρεπα στο μυαλό μου. «Ήρθα» λέει. «Όμορφα», λέω. Και τώρα τι? «Chill out», η κατάλληλη απάντηση, για τις ακατάλληλες φρίκες.
Οι κουρτίνες συνοδεύουν το ανοικτό παράθυρο στο χορό της ανοιξιάτικης αύρας. Τα ρούχα είναι ελαφρύτερα, και η καρδιά φουσκώνει κάπως παραπάνω, αχόρταγη με τη φρεσκάδα του νυχτερινού ανέμου. Νομίζω ότι θα τρελαθώ. Είναι τόσο έντονο αυτό το συναίσθημα που νομίζω ότι θέλω να αρχίσω να τρέχω ουρλιάζοντας στους δρόμους. Τρελή. Κι αδέσποτη. Και αμάζευτη.
Αυτές τις στιγμές της έντασης, νοιώθω ότι δεν γίνεται τίποτα και θέλω να γίνουν πολλά. Θέλω να γίνουν όλα για την ακρίβεια, χωρίς ποτέ να υπάρχει ορισμός για αυτά τα «όλα», χωρίς κανένα προσδιορισμό και ο δρόμος από που να ξεκινάει, άραγε?
Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι που έχω χαθεί. Που με έχω παρατήσει? Κάπου πρέπει να με ψάξω, κάπως πρέπει να με βρω. Ίσως έχω μείνει κολλημένη κάτω από το πάπλωμα με κάποιο βιβλίο του Κέρουακ στο χέρι, που μιλάει για ταξίδια, για πιώματα, για απομόνωση και beat έρωτες. Έχω διαβάσει όλα αυτά που θέλω να κάνω. Αφού υπήρξαν κάπως στο χαρτί, θα υπάρχουν και σαν κατάσταση. Η κατάσταση μπορεί να δημιουργηθεί, μπορεί κάπως να γεννηθεί. Ίσως πρέπει να περιμένω τη πεταλούδα να πετάξει στις ακτές του Ειρηνικού για να πραγματοποιηθεί η πολυπόθητη αλυσιδωτή αντίδραση.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ τη ζωή μας εμείς την φτιάχνουμε, άλλοι κανονίζουν για μας. Κι αυτό το άλλοι δεν σημαίνει ανθρώπους ή κάτι τέτοιο, ούτε θεούς, γιατί και να υπάρχει θεός, δεν παίζει να ασχολείται μαζί μας. Εν τέλει, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Υπάρχουν φορές που θες να κάνεις πράγματα και δεν γίνονται με τίποτα. Ενώ άλλες φορές, γίνονται μόνα τους, σχεδόν αυτόματα, χωρίς κανείς να κάνει κάτι ιδιαίτερο, κάτι περί σωστού timing, ίσως περί του the time has come ή στα ελληνικά, ήταν να γίνει κι έγινε. Το ξέρω αυτό, ότι δεν είναι να γίνει δε θα γίνει. Μα εμένα το μυαλό μου κοντεύει να εκραγεί. Κάτι πρέπει να κάνω, κάπως να διαταράξω αυτή την απαίσια νεκρική υστερία του «δεν γίνεται τίποτα».
Βγαίνοντας στο μπαλκόνι στις 3.00 η ώρα το πρωί φωνάζοντας «Ξυπνήστε επιτέλους» παραμένει πάντα μια ρομαντική πρόκληση στο μυαλό μου, αλλά δεν παίζει γιατί συνήθως κοιμάμαι εκείνη την ώρα, κι από την άλλη, αν το έκανε κάποιος άλλος αυτό και ξυπνούσα, παίζει την επόμενη μέρα να τηλεφωνούσα στο γραφείο λέγονται ότι «Πήρα να σας πω ότι σήμερα είμαι καλά και δε μπορώ να έρθω πάλι για δουλειά.» (σημ. ατάκα δανεισμένη από Τομ Ρόμπινς). Και μετά θα πεθάνω από την πείνα γιατί δεν μπορώ να το παίξω αυτόχθων στο κέντρο της Αθήνας, φυτεύοντας μαρούλια και πατάτες.
Μήπως τελικά δεν είναι αυτή η άνοιξη για να γίνουν αυτά τα όλα? Καλή ερώτηση που επιθυμώ η απάντηση να είναι όχι. Αυτή η άνοιξη και κάθε άνοιξη, κάθε ώρα και εποχή είναι για να γίνονται τα όλα. Και μάλλον θα γίνουν, τουλάχιστον θα κάνω μια ανάλογη τελετή, στην τελική αν μου βγει χορός της βροχής θα κάτσω να βραχώ, αλλά ήδη και τόση ώρα που γράφω κάτι κάνω.
Εν κατακλείδι και αντί επιλόγου να πω το εξής: Αν είναι να γίνουν όλα, να γίνουν συνειδητά.
Καληνύχτα.
31.3.06
30.3.06
Party time!
Η επανάσταση θα ξεκινήσει από μεθυσμένους, αλλόφρονες ανθρώπους που θα χορεύουν ασταμάτητα. Ξεκινώντας από ένα συμφωνημένο μέρος για πάρτι, ο ρυθμός θα ζαλίσει τον υπόλοιπο κόσμο, όταν θα ανοίξουν οι πόρτες και χορεύοντας όλοι θα ξυπνήσουν τον κοιμισμένο σταθερό αέρα της ατμόσφαιρας, βγαίνοντας έξω και κατακλύζοντας, αρχικά, τον περιβάλλοντα χώρο.
Βάλτε να πιούμε, πάμε να χορέψουμε.
Ψήνεστε?
info @ vague tourist
Παίζει και banner
Το νου σας!
Βάλτε να πιούμε, πάμε να χορέψουμε.
Ψήνεστε?
info @ vague tourist
Παίζει και banner
Το νου σας!
28.3.06
Έκλειψη ηλίου 29/03 - Best case scenario
Η έκλειψη να ήταν ολικά ορατή από Αθήνα. Να μην ερχόμουν καθόλου για δουλειά. 12.00 θα την έκανα για παραλία. Κάπου όπου θα παιζόταν πάρτι-Έκλειψη, κι έτσι. Μουσικές, πιώματα, κλπ απαραίτητα. Ρουχισμός ελαφρύς και χωρίς παπούτσια. Χορός στην αμμουδιά. Απαραίτητα αντιηλιακή κρέμα προσώπου και γυαλιά ειδικά για να παρατηρεί κανείς την έκλειψη με ασφάλεια. Χωρίς κανένα σύννεφο στον ουρανό. Με ελαφριά ανοιξιάτικη αύρα που παίζει με τη μυρωδιά της θάλασσας. Ιεροτελεστικά παρακολούθηση της πορείας Ήλιου-Σελήνης, χωρίς θορύβους. Με την ολοκλήρωση του φαινομένου, δυνατές μουσικές, party-time, χορός και πιώμα μέχρι το βράδυ. Η γιορτή της νίκης του φωτός. Κανένας δράκος δε θα καταπιεί τον ήλιο. Στο τέλος μαγικό ηλιοβασίλεμα, ενός ήλιου που κατάφερε να επιζήσει από την αφάνεια, όπως κάθε φορά. Ένας ήλιος που πάει να ξεκουραστεί κοντά στο Βασίλειο της Χρυσομαλλούσας Πριγκίπισσας, βάφoντάς τον κόκκινο κάθε φορά που περνάει από κει.
Πραγματικότητα:
Το ποσοστό κάλυψης του ηλιακού δίσκου θα φτάσει το 85% στην Αθήνα.
9.00 θα είμαι στο γραφείο. 12.30 θα την κάνω με ελαφρά, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται παραίτηση. Ένα μπουκάλι κρασί. Γυαλιά για την έκλειψη. Αρχαία Αγορά. Ξάπλα στο γρασίδι ή σε καμιά καβάτζα αρχαία πέτρα. Τουλάχιστον μέχρι τις 15.00.
Παραλήρημα:
Θα το δω όλο αυτό το ταξίδι στον ουρανό, ένα moonchild που ξέπεσε στην ημέρα και στη αφάνεια, μέχρι που αποφάσισε να παίξει με τον ήλιο, να τον κρύψει, να βγει μπροστά. Σε κάποια μέρη, θα τον κρύψει εντελώς και τότε δεν θα φαίνεται ούτε αυτό, ούτε ο ήλιος. Αντιπαράθεση που οδηγεί στο μηδέν. Κανένας νικητής δε υπάρχει στους πολέμους και στους καβγάδες. Το moonchild που θέλησε να μπλέξει με τον ήλιο, θα τα παρατήσει και θα φύγει. Θα ξαναπάει στη νύχτα του, γεμίζοντας κι αδειάζοντας τα βράδια των ερωτευμένων και των αδέσποτων σκυλιών.
Θα ήθελα να μπορούσα να έβλεπα την Αφροδίτη αύριο. Αλλά από εδώ που είμαι δεν θα φαίνεται, θα κρύβεται πίσω από τις ανοιξιάτικες ακτίνες του ήλιου που θα αντιστέκονται στην κάλυψη. Θα φανεί, όμως, αργότερα το απόγευμα, όταν αυτός θα κατηφορίσει στη Δύση και θα αφήσει τις σκιές να ξεγλιστρήσουν μέσα από τις γωνίες.
Και αύριο πάλι, ο ίδιος ήλιος θα λάμψει την επανάληψη της άδικης ρουτίνας που καταστρέφει κάθε ικανότητα ζωής, που πήζει το μυαλό μας μπροστά σε οθόνες προθεσμιών και εκτάκτων δελτίων ειδήσεων. Θα την αλλάξουμε, άραγε, ποτέ τη ζωή? αναρωτιούνται οι ετοιμοθάνατοι πριν γίνουν ένα μαζί της, αυτής της σύγχρονης ζωής. Δεν είναι άλλο παρά ένα κομμάτι της ζούγκλας του κόσμου που αφήνει τη φαντασία να σβήσει σαν αποτσίγαρο ή χειρότερα δεν την αφήνει να ανάψει καν, σαν κακώς στριμμένο τσιγάρο.
Θέλω να πω, καλά και ωραία αυτά με τη απαίσια ζωή, αλλά αύριο θα έχει παραμύθι, κι εγώ θα κάτσω αναπαυτικά στο μυαλό μου στην καλύτερη θέση για να το δω. Μετά ας με καταπιούν όλες οι μαύρες τρύπες των απαίσιων υποχρεώσεων της, που λειτουργούν πάντα αντίθετα, απομακρύνοντας με από αυτή. Δεν με ενδιαφέρει, άρα δεν υπάρχουν.
Πραγματικότητα:
Το ποσοστό κάλυψης του ηλιακού δίσκου θα φτάσει το 85% στην Αθήνα.
9.00 θα είμαι στο γραφείο. 12.30 θα την κάνω με ελαφρά, ακόμα κι αν αυτό συνεπάγεται παραίτηση. Ένα μπουκάλι κρασί. Γυαλιά για την έκλειψη. Αρχαία Αγορά. Ξάπλα στο γρασίδι ή σε καμιά καβάτζα αρχαία πέτρα. Τουλάχιστον μέχρι τις 15.00.
Παραλήρημα:
Θα το δω όλο αυτό το ταξίδι στον ουρανό, ένα moonchild που ξέπεσε στην ημέρα και στη αφάνεια, μέχρι που αποφάσισε να παίξει με τον ήλιο, να τον κρύψει, να βγει μπροστά. Σε κάποια μέρη, θα τον κρύψει εντελώς και τότε δεν θα φαίνεται ούτε αυτό, ούτε ο ήλιος. Αντιπαράθεση που οδηγεί στο μηδέν. Κανένας νικητής δε υπάρχει στους πολέμους και στους καβγάδες. Το moonchild που θέλησε να μπλέξει με τον ήλιο, θα τα παρατήσει και θα φύγει. Θα ξαναπάει στη νύχτα του, γεμίζοντας κι αδειάζοντας τα βράδια των ερωτευμένων και των αδέσποτων σκυλιών.
Θα ήθελα να μπορούσα να έβλεπα την Αφροδίτη αύριο. Αλλά από εδώ που είμαι δεν θα φαίνεται, θα κρύβεται πίσω από τις ανοιξιάτικες ακτίνες του ήλιου που θα αντιστέκονται στην κάλυψη. Θα φανεί, όμως, αργότερα το απόγευμα, όταν αυτός θα κατηφορίσει στη Δύση και θα αφήσει τις σκιές να ξεγλιστρήσουν μέσα από τις γωνίες.
Και αύριο πάλι, ο ίδιος ήλιος θα λάμψει την επανάληψη της άδικης ρουτίνας που καταστρέφει κάθε ικανότητα ζωής, που πήζει το μυαλό μας μπροστά σε οθόνες προθεσμιών και εκτάκτων δελτίων ειδήσεων. Θα την αλλάξουμε, άραγε, ποτέ τη ζωή? αναρωτιούνται οι ετοιμοθάνατοι πριν γίνουν ένα μαζί της, αυτής της σύγχρονης ζωής. Δεν είναι άλλο παρά ένα κομμάτι της ζούγκλας του κόσμου που αφήνει τη φαντασία να σβήσει σαν αποτσίγαρο ή χειρότερα δεν την αφήνει να ανάψει καν, σαν κακώς στριμμένο τσιγάρο.
Θέλω να πω, καλά και ωραία αυτά με τη απαίσια ζωή, αλλά αύριο θα έχει παραμύθι, κι εγώ θα κάτσω αναπαυτικά στο μυαλό μου στην καλύτερη θέση για να το δω. Μετά ας με καταπιούν όλες οι μαύρες τρύπες των απαίσιων υποχρεώσεων της, που λειτουργούν πάντα αντίθετα, απομακρύνοντας με από αυτή. Δεν με ενδιαφέρει, άρα δεν υπάρχουν.
25.3.06
Πυρετός το Σαββατόβραδο?? Arxedia...(Media)
Όσοι εκεί έξω αγωνιούσατε και έχετε φάει τα νύχια σας μέχρι τέλους (χεριών ? ποδιών) ηρεμήστε. Οι οδηγίες που όλοι περιμέναμε ήρθαν, όταν κοιμόμασταν (εγώ δηλαδή), σαν προφητικό όνειρο. Οπότε, το μόνο που μένει είναι η ευλαβική τήρηση του πρωτοκόλλου.
Το επικό rendez-vous που θα καταλήξει ή σε αισθησιακό Όργιο ή σε μακελειό σε φάση Battle-Royal 2, είναι εδώ, έτοιμο να σας κάνει να αναφωνήσετε Viva La Revolution (όχι, δεν είμαστε στο Παρίσι, ούτε θα τη πέσουμε πουθενά με μολότοφ).
Απαραίτητα θα πιούμε όλο το Βόσπορο (διαθέσιμο αρχικά στον Καπεταν-Μιχάλη (ή Κυρ Μιχάλη) Φειδίου 5, καθώς ανεβαίνεις την Χαριλάου Τρικούπη από την πανεπιστημίου, στα αριστερά, πριν την Ακαδημίας στις 21:30). Μετά, αφού ο Ερμής γίνεται ορθόδρομος, δε χρειάζεται κανείς να ανησυχεί, εκτός αν είναι αυτός που θα είναι κρεμασμένος ανάποδα (για την τελετουργική θυσία στο βωμό του αρχικού σκαλώματος, εεε προφητικού οράματος, για την επιτακτική ανάγκη να νοιώσουμε τον παλμό αυτού του πράγματος που μας ενώνει, που λέει κι ο Προφήτης).
Κανόνες δεν υπάρχουν, εκτός από μερικούς που υπάρχουν και αν δε τους τηρήσετε θα τιμωρηθείτε παραδειγματικά. Μελετήστε, λοιπόν, προσεκτικά τις οδηγίες και τα λέμε αυστηρά μετά τις 21.22 και 0 δεύτερα.
Τέλος, όσοι δεν έχετε πια νύχια (σσ. τα φαγωμένα από την αγωνία) βάλτε ψεύτικα και ελάτε να δείτε όλα αυτά που θα γίνουν, κι ας μη καταλάβετε τίποτα. Σημασία έχει να νοιώσουμε όλοι τον παλμό!
Οδηγίες, κανόνες και πρωτόκολλο, στην έδρα της Οργανωτικής Επιτροπής.
Το επικό rendez-vous που θα καταλήξει ή σε αισθησιακό Όργιο ή σε μακελειό σε φάση Battle-Royal 2, είναι εδώ, έτοιμο να σας κάνει να αναφωνήσετε Viva La Revolution (όχι, δεν είμαστε στο Παρίσι, ούτε θα τη πέσουμε πουθενά με μολότοφ).
Απαραίτητα θα πιούμε όλο το Βόσπορο (διαθέσιμο αρχικά στον Καπεταν-Μιχάλη (ή Κυρ Μιχάλη) Φειδίου 5, καθώς ανεβαίνεις την Χαριλάου Τρικούπη από την πανεπιστημίου, στα αριστερά, πριν την Ακαδημίας στις 21:30). Μετά, αφού ο Ερμής γίνεται ορθόδρομος, δε χρειάζεται κανείς να ανησυχεί, εκτός αν είναι αυτός που θα είναι κρεμασμένος ανάποδα (για την τελετουργική θυσία στο βωμό του αρχικού σκαλώματος, εεε προφητικού οράματος, για την επιτακτική ανάγκη να νοιώσουμε τον παλμό αυτού του πράγματος που μας ενώνει, που λέει κι ο Προφήτης).
Κανόνες δεν υπάρχουν, εκτός από μερικούς που υπάρχουν και αν δε τους τηρήσετε θα τιμωρηθείτε παραδειγματικά. Μελετήστε, λοιπόν, προσεκτικά τις οδηγίες και τα λέμε αυστηρά μετά τις 21.22 και 0 δεύτερα.
Τέλος, όσοι δεν έχετε πια νύχια (σσ. τα φαγωμένα από την αγωνία) βάλτε ψεύτικα και ελάτε να δείτε όλα αυτά που θα γίνουν, κι ας μη καταλάβετε τίποτα. Σημασία έχει να νοιώσουμε όλοι τον παλμό!
Οδηγίες, κανόνες και πρωτόκολλο, στην έδρα της Οργανωτικής Επιτροπής.
24.3.06
Καλά... Τα παλικάρια είναι ότι να' ναι!
Δεν έχουν ξεφύγει απλά από τον μερικό έλεγχο, αλλά κοντεύουν να διαλύσουν το ελεγχόμενο ρυθμό όλου του σύμπαντος, και δη του greek blog-sphere.
Γι αυτό τα γουστάρουμε κυρίως!
Λοιπόν,
BLOGO-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ , SATURDAY NIGHT FEVER (μεθύσι)+(χορός)
Για περισσότερες πληροφορίες (όπως το που, την ακριβή ώρα, κλπ) μη τους ρωτήσετε, δεν έχουν ιδέα (ελπίζω αργότερα να γίνει κάτι, τώρα μας τρώνε τα μαύρια σκοτάδια), το μόνο που ξέρουν είναι το μετά και ότι απαραίτητα θα υπάρχει μεθύσι και χορός!
ΟΛΕ!!!!
- - - - - - -
IMPORTANT UPDATE:
Καθώς η ώρα περνά (ομολογουμένως δύσκολα) η αγωνία κορυφώνεται... Τι θα γίνει αύριο στις 21.30? Πιο συγκεκριμένα, ΠΟΥ θα γίνει το συγκλονιστικό αυτό γεγονός????
Νέα στοιχεία βγαίνουν στη φόρα, καθώς υπάρχει καταιγιστική υποχθόνια δράση από τους συντελεστές της Οργανωτικής Επιτροπής.
Stay tuned!
Γι αυτό τα γουστάρουμε κυρίως!
Λοιπόν,
BLOGO-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ , SATURDAY NIGHT FEVER (μεθύσι)+(χορός)
Για περισσότερες πληροφορίες (όπως το που, την ακριβή ώρα, κλπ) μη τους ρωτήσετε, δεν έχουν ιδέα (ελπίζω αργότερα να γίνει κάτι, τώρα μας τρώνε τα μαύρια σκοτάδια), το μόνο που ξέρουν είναι το μετά και ότι απαραίτητα θα υπάρχει μεθύσι και χορός!
ΟΛΕ!!!!
- - - - - - -
IMPORTANT UPDATE:
Καθώς η ώρα περνά (ομολογουμένως δύσκολα) η αγωνία κορυφώνεται... Τι θα γίνει αύριο στις 21.30? Πιο συγκεκριμένα, ΠΟΥ θα γίνει το συγκλονιστικό αυτό γεγονός????
Νέα στοιχεία βγαίνουν στη φόρα, καθώς υπάρχει καταιγιστική υποχθόνια δράση από τους συντελεστές της Οργανωτικής Επιτροπής.
Stay tuned!
9.3.06
Για τη σκουριά
Κι αν λείπω μπορώ να είμαι εδώ και να αναπνέω αργά την παγωμένη ατμόσφαιρα ρουφώντας με υπομονή όσα έρχονται και φεύγουν. Έτσι ξεχνώ τη ζωή μου, με μια καλή ευκαιρία μπόλικης δουλειάς, και το μόνο που με νοιάζει είναι να πηγαίνω το πρωί στο γραφείο, να αγχώνομαι, να τσακώνομαι, να τη λέω στα αφεντικά, να συνεργάζομαι, e-mails, τηλέφωνα, και όλα πάλι από την αρχή, μέχρι το βράδυ, αργά, που θα φύγω πάντα τελευταία και θα πάω να κρυφτώ κάτω από το πάπλωμά μου.
Έρχεται βέβαια και το σαββατοκύριακο και εκεί δε ξέρω τι να κάνω. Μέσα στο πανικό χαίρομαι που θα κοιμάμαι όλη μέρα και μετά τόσα βιβλία έχω συντροφιά, σα νερό κυλάει και το σαββατοκύριακο, και πάλι τη Δευτέρα θα δουλεύω πολύ. Έκανα το λάθος όμως ένα Σάββατο να βγω, και δε πρόλαβα να πιω όπως πίνω, στα τρία κρασιά μέθυσα άσχημα γιατί η ψυχολογία μου δεν είναι καλή και εύκολα με παίρνει από κάτω, ασυναίσθητα. Κι ας είχα μασκαρευτεί μαύρη-νεράιδα-ινδιάνα.
Προς τι όλη αυτή η αντίδραση δε ξέρω, δε με νοιάζει, στο κάτω κάτω είμαι πάντα ευτυχισμένη, ακόμα και τώρα που έχω -και με έχουν- ξεχάσει τα πάντα. Είναι ωραία, θα έρθει η άνοιξη, θα γίνω καλά και θα πίνω όπως παλιά χωρίς να μεθάω άσχημα, θα μεθάω πάλι καλά.
Ανατέλλω αργά από τα σκοτάδια, τώρα είμαι μια μικρή υποψία, αύριο θα είμαι λίγο μεγαλύτερη. Η ζωή μου κυλάει, σχεδόν γάργαρα, δε ξέρω που οφείλονται όλα αυτά. Τι σκοπό έχουν, τι ρυθμό. Μια βουτιά φαντάζουν, σε γαλανά νερά, με κρυφούς καρχαρίες, αλλά ως γνωστόν κανένας καρχαρίας δε μπορεί να φάει κάτι οριζόντιο, όσο μεγάλα σαγόνια κι αν έχει.
Η φλυαρία μου παράγει έναν ρυθμό αλλόκοτο. Είναι το σήμα κατατεθέν μου, μαζί με το γέλιο που λαχταράει τους ανυποψίαστους άτυχους που θα βρεθούν κοντά μου σε μια τέτοια λάθος στιγμή. Επίσης και τα φτερά μου, μη ξεχνιόμαστε. Αλλά βλέπω την ώρα, 8:19 και καταλαβαίνω ένα από το πιο πολύπλοκα νοήματα του κόσμου. Αυτή η άνω-κάτω τελεία, χωρίζει σχεδόν τέλεια το 8, το οποίο αν είχε το 1 θα γινόταν άνετα 9. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που θα αντικρούσει ένα τέτοιο ατράνταχτο επιχείρημα.
Τελειώνοντας, θέλω να δηλώσω ότι με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο προχθές όταν ήρθε, απρόσκλητα πάντα, και μου είπε ότι με αγαπάει. Δυστυχώς όμως, το επιχείρημά του μπάζει νερά από παντού και το τραντάζω άνετα. Ωστόσο, η αγάπη είναι ωραίο πράγμα και ναι, πολύ το χάρηκα.
Is love in the air?
Έρχεται βέβαια και το σαββατοκύριακο και εκεί δε ξέρω τι να κάνω. Μέσα στο πανικό χαίρομαι που θα κοιμάμαι όλη μέρα και μετά τόσα βιβλία έχω συντροφιά, σα νερό κυλάει και το σαββατοκύριακο, και πάλι τη Δευτέρα θα δουλεύω πολύ. Έκανα το λάθος όμως ένα Σάββατο να βγω, και δε πρόλαβα να πιω όπως πίνω, στα τρία κρασιά μέθυσα άσχημα γιατί η ψυχολογία μου δεν είναι καλή και εύκολα με παίρνει από κάτω, ασυναίσθητα. Κι ας είχα μασκαρευτεί μαύρη-νεράιδα-ινδιάνα.
Προς τι όλη αυτή η αντίδραση δε ξέρω, δε με νοιάζει, στο κάτω κάτω είμαι πάντα ευτυχισμένη, ακόμα και τώρα που έχω -και με έχουν- ξεχάσει τα πάντα. Είναι ωραία, θα έρθει η άνοιξη, θα γίνω καλά και θα πίνω όπως παλιά χωρίς να μεθάω άσχημα, θα μεθάω πάλι καλά.
Ανατέλλω αργά από τα σκοτάδια, τώρα είμαι μια μικρή υποψία, αύριο θα είμαι λίγο μεγαλύτερη. Η ζωή μου κυλάει, σχεδόν γάργαρα, δε ξέρω που οφείλονται όλα αυτά. Τι σκοπό έχουν, τι ρυθμό. Μια βουτιά φαντάζουν, σε γαλανά νερά, με κρυφούς καρχαρίες, αλλά ως γνωστόν κανένας καρχαρίας δε μπορεί να φάει κάτι οριζόντιο, όσο μεγάλα σαγόνια κι αν έχει.
Η φλυαρία μου παράγει έναν ρυθμό αλλόκοτο. Είναι το σήμα κατατεθέν μου, μαζί με το γέλιο που λαχταράει τους ανυποψίαστους άτυχους που θα βρεθούν κοντά μου σε μια τέτοια λάθος στιγμή. Επίσης και τα φτερά μου, μη ξεχνιόμαστε. Αλλά βλέπω την ώρα, 8:19 και καταλαβαίνω ένα από το πιο πολύπλοκα νοήματα του κόσμου. Αυτή η άνω-κάτω τελεία, χωρίζει σχεδόν τέλεια το 8, το οποίο αν είχε το 1 θα γινόταν άνετα 9. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που θα αντικρούσει ένα τέτοιο ατράνταχτο επιχείρημα.
Τελειώνοντας, θέλω να δηλώσω ότι με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο προχθές όταν ήρθε, απρόσκλητα πάντα, και μου είπε ότι με αγαπάει. Δυστυχώς όμως, το επιχείρημά του μπάζει νερά από παντού και το τραντάζω άνετα. Ωστόσο, η αγάπη είναι ωραίο πράγμα και ναι, πολύ το χάρηκα.
Is love in the air?
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)