Κι αν λείπω μπορώ να είμαι εδώ και να αναπνέω αργά την παγωμένη ατμόσφαιρα ρουφώντας με υπομονή όσα έρχονται και φεύγουν. Έτσι ξεχνώ τη ζωή μου, με μια καλή ευκαιρία μπόλικης δουλειάς, και το μόνο που με νοιάζει είναι να πηγαίνω το πρωί στο γραφείο, να αγχώνομαι, να τσακώνομαι, να τη λέω στα αφεντικά, να συνεργάζομαι, e-mails, τηλέφωνα, και όλα πάλι από την αρχή, μέχρι το βράδυ, αργά, που θα φύγω πάντα τελευταία και θα πάω να κρυφτώ κάτω από το πάπλωμά μου.
Έρχεται βέβαια και το σαββατοκύριακο και εκεί δε ξέρω τι να κάνω. Μέσα στο πανικό χαίρομαι που θα κοιμάμαι όλη μέρα και μετά τόσα βιβλία έχω συντροφιά, σα νερό κυλάει και το σαββατοκύριακο, και πάλι τη Δευτέρα θα δουλεύω πολύ. Έκανα το λάθος όμως ένα Σάββατο να βγω, και δε πρόλαβα να πιω όπως πίνω, στα τρία κρασιά μέθυσα άσχημα γιατί η ψυχολογία μου δεν είναι καλή και εύκολα με παίρνει από κάτω, ασυναίσθητα. Κι ας είχα μασκαρευτεί μαύρη-νεράιδα-ινδιάνα.
Προς τι όλη αυτή η αντίδραση δε ξέρω, δε με νοιάζει, στο κάτω κάτω είμαι πάντα ευτυχισμένη, ακόμα και τώρα που έχω -και με έχουν- ξεχάσει τα πάντα. Είναι ωραία, θα έρθει η άνοιξη, θα γίνω καλά και θα πίνω όπως παλιά χωρίς να μεθάω άσχημα, θα μεθάω πάλι καλά.
Ανατέλλω αργά από τα σκοτάδια, τώρα είμαι μια μικρή υποψία, αύριο θα είμαι λίγο μεγαλύτερη. Η ζωή μου κυλάει, σχεδόν γάργαρα, δε ξέρω που οφείλονται όλα αυτά. Τι σκοπό έχουν, τι ρυθμό. Μια βουτιά φαντάζουν, σε γαλανά νερά, με κρυφούς καρχαρίες, αλλά ως γνωστόν κανένας καρχαρίας δε μπορεί να φάει κάτι οριζόντιο, όσο μεγάλα σαγόνια κι αν έχει.
Η φλυαρία μου παράγει έναν ρυθμό αλλόκοτο. Είναι το σήμα κατατεθέν μου, μαζί με το γέλιο που λαχταράει τους ανυποψίαστους άτυχους που θα βρεθούν κοντά μου σε μια τέτοια λάθος στιγμή. Επίσης και τα φτερά μου, μη ξεχνιόμαστε. Αλλά βλέπω την ώρα, 8:19 και καταλαβαίνω ένα από το πιο πολύπλοκα νοήματα του κόσμου. Αυτή η άνω-κάτω τελεία, χωρίζει σχεδόν τέλεια το 8, το οποίο αν είχε το 1 θα γινόταν άνετα 9. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που θα αντικρούσει ένα τέτοιο ατράνταχτο επιχείρημα.
Τελειώνοντας, θέλω να δηλώσω ότι με έπιασε κυριολεκτικά στον ύπνο προχθές όταν ήρθε, απρόσκλητα πάντα, και μου είπε ότι με αγαπάει. Δυστυχώς όμως, το επιχείρημά του μπάζει νερά από παντού και το τραντάζω άνετα. Ωστόσο, η αγάπη είναι ωραίο πράγμα και ναι, πολύ το χάρηκα.
Is love in the air?
